SELÇUK ÖZYURT

Gel de üzülme, sıkıntı etme

 

Küçük Nursen’in öyküsü

Gel de üzülme, sıkıntı etme

Laleli

 

Sanki bu dünyaya sıkıntı çekmek için gönderilmişim

Gün içinde sinirlerim o kadar fazla gerildi ki, akşama kadar sinir harbi yaşadım…

Küfür kıyamet, feryat figan…

Yaşadıklarıma, içinde bulunduğum duruma, yapmış olduğum

işlere, aksayan taraflara. Aklınıza ne geliyorsa sövüp saydım.

Bu hayatın bedenimi yıpratmasına, dişlileri arasında döndürmesine katlanacak halim kalmadı.

Çalışsan olmuyor, çalışmasan hiç olmuyor.

Didinsen bir ..ka yaramıyor…

Kendimi bildim bileli sıkıntısız günüm pek az olmuştur. İki

gün iyi günüm olsa bir sene sıkıntılı bir yaşantım olur.

Sanki bu dünyaya dert çekmek için gönderilmişim.

Yaptığım işlerin bıkkınlığından mıdır, kendi hatalarım yüzünden midir, yoksa normal bir durum mudur bilemiyorum.

Yöneticisi olduğum iş merkezinin kalabalık oluşu, akşama kadar birçok insanla uğraşıyor olmanın bıkkınlığı, kendi kitabevimin

sorunları, yayıncılık mesleğinin sıkıntıları, yazarlık sevdam, çoluk

çocuk insanı yoruyor tabi…

Gel hem geçinmek için uğraş, sonra da bir şey üretebilir miyim diye kafa yor. 

 

Zeki Abi, bilge bir insandır

Yine sıkıntılı olduğum bugün, iş merkezinin koridorlarında

elimde sigara mırıldanarak dolaşıyorken Zeki Abi’yi gördüm.

Ne güzel! Hem kirasını, hem aidatını ödedi.

Sıkıntılı olduğum zamanlarda hem maddi hem manevi katkılarını çok görmüşümdür.

Zeki Abi, bilge bir insandır.

Zeki Abi sürekli bana nasihat verirdi…

- Sabret kardeşim, hayat güzeldir. Sıkıntısız insan yoktur. Her

darlığın sonunda bir ferahlık vardır. Sen istesen de istemesen de

sıkıntılar bir gün biter. Yaşamın ne getireceği belli olmaz.

Önceden bir kitabım çıksın diye hayal kurardın. Şimdi ise yayınevi beğenmiyorsun. Daha fazlasını istiyorsun.

Beklentilerin sonu gelmez. Bak, hayatın içinde sakat olan insanlar var. Senin sağlığın yerinde çok şükür…

Para pulun yetmediği yerler var. Ailelerimiz için yaşamak zorundayız. Zırlama lüksümüz yok….

Zeki Abi’nin hayata dair yaptığı tespitler hep doğru

çıkmıştır. Yıllardır bana ne söylemişse, sonunda hep ona hak

vermişimdir.

Zeki Abi’nin konuşmaları, cümle kurma tarzı beni hep dinlendirir. Kendi babasının şiddetli rahatsızlığında bile, biz onu teselli

edecek yerde o bizi teselli etmiştir. Babasına karşı yapılacak hizmetlerin en güzelini o yaptı, ta ki rahmetli olana kadar.

Bundan dolayı da vicdanı rahat.

Böyle kişilerin varlığı insanı mutlu ediyor...

Kaldı ki ben sürekli yazılarımda, sabırlı olmanın faydalarından

bahseder dururum. 

 

Bende sabırdan eser yok

Fakat bende sabırdan eser yok.

Çabuk daralırım ama kolayca arkadaşlarımı kırmam.

Kendi içime atarım. Sinirli oluşumdan dolayı arkadaşlarım çok

anlayış gösterirler. Bilirler ki bu adam biraz sonra normale döner,

hep böyle kalmaz.

Çocuklarım bile bu durumdan şikayetçidirler…

Çocuklarım küçükler ama onlar da bana çekmişler… Vaktinde

yemek yemeseler, isyan bayrağını açıyorlar. Karınları doyduğu

zaman seslerini kesiyorlar. Büyük oğlum bu yıl birinci sınıfa gidecek, küçüğü daha bir yaşında.

Şimdilik bir sorunumuz yok.

İş yerinden ayrılıp kitapevine döndüm

Büyüdükleri zaman, hangi dertlerin bizi beklediğini bilmiyoruz…

İş yerinden ayrılıp kitapevine döndüm. İşçileri gönderip tek

başıma kalmak istedim.

Sinirli olduğum günler hep Tolstoy okurum…

Tolstoy beni dinlendirir.

İçeri bir abla ile özürlü bir kız çocuğu girdi

Bazen kitabı bırakıp hayal kurarım. Hayal dünyam geniş olduğu için kafamda yeni dünyalar kurup sonra bir çırpıda bozarım

bütün düşündüklerimi.

Engelli kız Nurten

Ben bu düşüncelerle hemhal olurken, kapıdan içeriye ellili

yaşlarda bir abla ile özürlü bir kız çocuğu girdi…

 

Kız on dört on beş yaşlarında.

Ayakları kolları bedeni rahatsız ama yürüyebiliyor. Zor da olsa

kollarını hareket ettirebiliyor, gayet güzel kendini ifade edebiliyor.

Kitaplarla dolu rafları geziyorlardı…

Benim kitaplarımdan Ben Sen ve Otogar isimli kitabı eline

almıştı. İnceledi, sonra annesine verdi. Dolaştılar yanıma geldiler.

Ben bu durumdaki insanlardan hep etkilenirim.

Hayatın kanunu karşısında, elimden bir şey gelmiyor.

Milyonlarca insan var bu şekilde yaşayan. Bu kız yaşama sevinciyle dolu, her hareketinden belli. İsminin Nursen olduğunu söyledi.

Elinde tuttuğu kitabın yazarı kendim olduğumu söyleyince,

daha çok memnun oldu.

Kitap için ücret almak istemedim, ama kırılır diye çekindim.

Cüzi bir para aldım. Sonra bir başka kitabımı alınca, ondan

para almadım, hediye ettim.

Sonra ağır adımlarla çekip gittiler.

Sanki Yüce Allah bana ders olsun diye bu aileyi yanıma göndermişti...

Hani bak da ibret al…

Sağlığın yerinde, çoluk çocuğun sağlıklı.

Daha ne istiyorsun?

Çok şükür işimiz gücümüz var.

Sonra aklımı başıma aldım, derin düşüncelere daldım. 

Henüz Yorum yok

İlk yorumu siz yazın.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri